سدیم ساخارین

سدیم ساخارین (Sodium Saccharin) به شکل پودری کریستالی و سفید رنگ و فاقد رایحه است. محلول آبی آن در حضور کاغذ لیتموس خاصیت خنثی و یا قلیایی از خود نشان می دهد، اما در حضور فنول فتالئین، خاصیت قلیایی از خود بروز نمی دهد. هنگامی که این ترکیب در معرض هوا قرار می گیرد، رطوبت خود را از دست داده و طعمی کاملا شیرین پیدا می کند. این ترکیب حدود 300 برابر از قند شیرین تر است و به صورت گسترده به عنوان شیرین کننده مصنوعی کاربرد دارد. سدیم ساخارین می تواند با سایر شیرین کننده های مصنوعی مخلوط شود و در فرمولاسیون محصولات فراوری شده، مورد استفاده قرار گیرد.

نکات ایمنی در مورد سدیم ساخارین
طبق مطالعات جدید بر روی شیرین کننده های مصنوعی نظیر سدیم ساخارین، آسپارتام و ساکارولوز، این نتیجه به دست آمد که تمامی شیرین کننده ها می توانند تعادل باکتریایی موجود در روده را به هم بریزند. این ترکیب هیچ کالری ندارد و توسط روده جذب نمی شود. با این حال ممکن است به دلیل طعم شیرینی که دارد، لوزالمعده را تحریک کرده و باعث تولید انسولین شود. انسولین وظیفه حمل قند به بافت ها و ارگان های مختلف بدن را بر عهده دارد. هنگامی که قند مصنوعی وارد جریان خون گردد، انسولین چیزی برای اتصال ندارد و این ممکن است موجب کاهش حساسیت انسولین شود و خطر ابتلا به دیابت را افزایش دهد.

سدیم ساخارین حتی اگر بدون هر گونه کالری باشد اما ممکن است خطر ابتلا به چاقی را افزایش دهد. طعم شیرین آن، این سیگنال را به بدن می فرستد که قرار است مقدار زیادی کالری دریافت کند و دستگاه گوارش نیز برای این کالری اضافی آماده می شود. هنگامی که این کالری ها وارد بدن نشوند، ممکن است بدن در برابر آن مقاوم شود و هنگامی که شیرینی واقعی همراه با کالری زیادی وارد بدن گردد، بدن نتواند واکنش مناسب را به این قضیه نشان دهد. در نتیجه این روند باعث افزایش چربی و افزایش وزن خواهد شد.

در برخی موارد مصرف سدیم ساخارین در افراد سبب ایجاد واکنش های آلرژیک گردیده است. دلیل این امر این است که این ترکیب به دسته ای از ترکیبات به نام سولفونامیدها تعلق دارد که می تواند در بعضی از افراد واکنش های آلرژیک ایجاد کند. این واکنش ها می تواند شامل سردرد، مشکلات تنفسی، اسهال و مشکلات پوستی باشد.