نمایندگی فروش تیتانیوم دی اکساید

تیتانیوم دی اکساید در لوازم آرایشی:
این محصول در انواع مختلف محصولات مراقبت شخصی، از جمله لوازم آرایشی رنگی مانند سایه چشم، پودرهای فشرده و در کرم‌های ضد آفتاب استفاده می‌شود. TiO2 می‌تواند اشکال مختلفی ایجاد کند که ویژگی‌های متفاوت دارند. برخی از اشکال را می‌توان به نانو مواد تبدیل کرد. TiO2 میکرونیزه (همچنین به نام “نانو” نامیده می‌شود) در اوایل دهه 1990 معرفی شد. فناوری نانو و میکرونیزاسیون هر دو به تمرکز در ایجاد اندازه ذرات بسیار کوچک از یک ماده اشاره می‌کنند.

نانو معمولاً به ذرات کوچک‌تر از 100 نانومتر اشاره دارد؛ یک نانومتر یک میلیارد متر مکعب است. در این اندازه‌های کوچک و در غلظت‌های پایین، TiO2 شفاف به نظر می‌رسد اجازه می‌دهد تا کرم‌های ضد آفتاب مؤثر به نظر برسند.

4.68 میلیون تن دی اکسید تیتانیوم در سال 2009 در سراسر جهان تولید شد. 1،5 میلیون تن در سال در اتحادیه اروپا تولید می‌شود. تولید قبل از بحران مالی در سال‌های 2007 و 2008 حتی بالاتر بود. تسهیلات عالی دی اکسید تیتانیوم به دلیل شکل و اندازه‌های مختلف آن است. ساختارهای کریستال آن‌ها ممکن است متفاوت باشد:

کاربرد دی اکسید تیتانیوم در تهیه کرم:
در حال حاضر، آن‌ها عمدتاً در کرم‌های ضد آفتاب، فیبر نساجی و یا مواد نگه‌دارنده چوب یافت می‌شوند. برای مدت زمان طولانی، کرم‌های ضد آفتاب با استفاده از میکروپارسیت‌های اکسید تیتانیوم ساخته شده‌اند که محصولات را به صورت قهوه‌ای، چسبنده می‌سازند. از بین بردن یک فیلم قابل مشاهده، استفاده از چنین کرم‌های آفتابی آسان نبود و برای پوست خشن نبود. کرم‌های ضد آفتابی که حاوی دی اکسید تیتانیم نانومتری شفاف می‌تواند بسیار راحت‌تر استفاده شود. علاوه بر این، اثر محافظتی آن‌ها نسبت به اشعه مضر UV بسیار بهتر است. در حال حاضر، با استفاده از تیتانیوم نانو مواد، می‌توان با استفاده از فاکتورهای حفاظت از خورشید، تنها با استفاده از تیتانیوم نانو مواد دست یافت.

تولید دی اکسید تیتانیوم:
دی اکسید تیتانیوم اغلب همراه با انواع دیگر سنگ رخ می‌دهد، بنابراین باید از آن‌ها جدا شود. الیمینیت (FeTiO3) یکی از معروف‌ترین مواد معدنی است. روش‌های مختلف برای پالایش استفاده می‌شود.

در اتحادیه اروپا 70 درصد از کل دی اکسید تیتانیوم از مواد معدنی طبیعی با استفاده از روش سولفات استخراج می‌شود، در حالی که 30 درصد باقی‌مانده با استفاده از روش کلرید به دست می‌آید. در آلمان، هر دو روش به طور مساوی استفاده می‌شود. روش سولفات چندین دهه پیش به دلیل تولید اسید سولفوریک رقیق (که به عنوان اسید رقیق شناخته می‌شود) تحت انتقاد قرار گرفت و از دهه هشتاد در دریای شمال تخلیه شد.

از سال 1990، این روش در آلمان از بین رفته است. در طول روش کلرید، سنگ‌های TiO2 در حین تشکیل اسید هیدروکلریک با گاز کلراید واکنش نشان می‌دهند. برای صنایع بسیار مهم‌تر از اسید رقیق، اسید هیدروکلریک می‌تواند به تولید باز گردید یا فروخته شود.

برای ساخت نانوذره TiO2 لازم است فرآیندهای بیشتری لازم باشد. به اصطلاح الککسیلات تیتانیوم می‌تواند هیدرولیز شود و سپس به صورت حرارتی مورد استفاده قرار گیرد. اصلاح کریستال ذرات بستگی به دما اعمال شده در طول فرآیند دارد. علاوه بر این، ذرات نیکل تیتانیوم اکسید را می‌توان با واکنش ترکیبات کلرید تیتانیوم با آمونیاک به‌دست آورد. تحت تاثیر گرما، هیدرات اکسید تیتانیوم تشکیل شده در طول آن واکنش تبدیل به رویتل TiO2. روش آئروسل که توسط Degussa در 40 ساله برای دی اکسید سیلیکون توسعه داده شد، در دهه پنجاه به دی اکسید تیتانیوم اعمال شد. این امکان تولید دی اکسید تیتانیوم نانو مواد از ترکیبات کلرید تیتانیوم را به‌وسیله واکنش دومی با بخار آب فراهم می‌کند.