فروش کوداوره درتهران
زمانی که دی‌اکسیدکربن با آمونیاک غیرهیدرات واکنش می‌دهد، اوره تولید می‌شود. این فرآیند تحت فشار بالا و در دمای ۱۸۰ درجه سانتی‌گراد اتفاق می‌افتد. اوره‌ای که از این فرآیند بدست می‌آید، فرآوری می‌شود تا به شکل دانه‌ها یا توپک‌های جامد به‌نام پریل درآید. اوره خشک کاملاً در آب محلول است و باید تا زمان مصرف دور از رطوبت نگهداری شود.
نحوه مصرف کود اوره
وقتی اوره روی سطح خاک قرار می‌گیرد، طی یک فرآیند شیمیایی، به بی‌کربنات آمونیوم تبدیل می‌شود. آمونیوم تبدیل به گاز می‌شود، اگر از این گاز محافظت نشود، از بین خواهد رفت. این بدان معناست که برای حداکثر کارایی این کود، باید آن را با خاک مخلوط کرد. برای رسیدن به این هدف دو روش وجود دارد: یا باید اوره روی سطح خاک پخش شود و سپس فوراً با خاک به‌خوبی شخم زده شود یا اینکه اوره مستقیماً در داخل خاک تزریق گردد. در روش دوم می‌توان اوره را روی سطح خاک پخش کرد و سپس با یک آبیاری سنگین، اوره‌های محلول را به بخش‌های پایینی خاک هدایت نمود.
مزایای کود اوره
در حالت کلی، اوره می‌تواند بیشترین مقدار نیتروژن را با کمترین قیمت در اختیار خاک و کشت قرار دهد. این ماده به‌سادگی انبار می‌شود و در دراز مدت خطر آتش‌سوزی ندارد. اوره را می‌توان یا به تنهایی استفاده کرد یا با کودهای دیگر مخلوط نمود. برای گیاهانی که در خاک‌های اسیدی بهتر رشد می‌کنند، کود اوره از بهترین گزینه‌هایی است که موحب اسیدی‌شدن خاک می‌شود. در کشت محصولاتی چون ذرت، توت فرنگی و سایر گیاهانی که به نیتروژن بالایی نیاز دارند، کود اوره قادر است مقادیر بالایی از نیتروژن را فوراً در اختیار گیاه بگذارد.
معایب کود اوره
پس از واکنش‌های شیمیایی که با مصرف اوره در خاک ایجاد می‌شوند، مراقبت‌های ویژه‌ای باید صورت گیرند تا آمونیوم تبخیر نشود. این امر برای کشاورزانی که در مزارع بزرگ کشت می‌کنند، مشکل‌ساز می‌شود. قابلیت انحلال بالای اوره باعث می‌شود که انبار نمودن آن ضرورتاً به‌حالت خشک صورت گیرد.
۵ نکته مهمی که در مصرف کودهای اوره باید بدانید
۱. اوره همیشه به‌عنوان منبع اولیه نیتروژن گیاهان نبوده است.
اوره اولین بار توسط شیمیدان آلمانی به‌نام فردریک ولر در سال ۱۸۲۸ تولید شد. قبل از آن، منابع ارگانیکی چون ادرار، خاک تیره، کود حیوانی و کمپوست تنها منابعی از این درشت‌مغذی بودند که در خاک وارد می‌شدند. در طول قرن گذشته، از سایر ترکیبات شیمیایی به‌عنوان کودهای نیتروژن استفاده می‌شود که بسیار محبوب نیز هستند. نیترات آمونیوم (N2H4O3) یکی از این نوع ترکیبات است که نرخ NPK در آن 0-0-34 است. از سوی دیگر درجه NPK در آن برابر 0-0-46 است، این مقدار سبب می‌شود که از لحاظ اقتصادی، حمل‌ونقل آن مقرون به‌صرفه باشد. ۹۰٪ از میزان اوره‌ای که به‌صورت مصنوعی تولید می‌شود در تولید کودها استفاده می‌شود.
۲. وجود ناخالصی‌ها و استفاده نادرست از کودهای اوره موجب آسیب به گیاهان می‌شود.
یکی از ناخالصی‌های رایج در کود اوره بورت (C2H5N3O2) است. این ماده در خاک تجزیه می‌شود اما این فرآیند مدت زمان طولانی نیاز دارد. از سوی دیگر، در طول فرآیند تجزیه، این ماده برای گیاه مسموم‌کننده است. مشابه سایر منابع نیتروژن، اوره نیز به‌خودی خود می‌تواند به گیاهان آسیب بزند: نیتروژن ممکن است جوانه‌زنی بذر را از بین ببرد یا این فرآیند را کاملاً متوقف کند. همچنین مقدار زیاد نیتروژن سبب «سوختگی» محصولات می‌شود.
۳. باکتری‌های موجود در خاک موجب تجزیه کودهای اوره می‌شوند.
اولین گام برای اینکه نیتروژن موجود در اوره (CH4N2O) برای گیاه قابل جذب باشد، آن است که این ماده تبدیل به آمونیاک (NH3) یا یون‌های آمونیوم (NH4+) و یون‌های بی‌کربنات (HCO3−) شود. به‌طور طبیعی، باکتری به نام باکتری اکسیدکننده آمونیاک (AOB)، این فرآیند را به‌کمک آنزیم اوریاز (urease) سرعت می‌بخشد. بنابراین، در طی فرآیندی به‌نام «ترکیب‌با‌نیتروژن»، آمونیاک اکسید می‌شود و نیتریت تولید می‌گردد. باکتری به‌نام باکتری اکسیدکننده نیتریت (NOB)، نیتریت را اکسید می‌کند و نیترات بدست می‌آید. دو ترکیبی از نیتروژن که بیشترین قابلیت جذب توسط گیاه را دارند، آمونیوم و نیترات هستند.
۴. کودهای اوره روی pH خاک اثر می‌گذارند.
در طول فرآیند نیتروژن‌دار کردن، تعداد یون‌های آزاد نیتروژن (H+) در خاک افزایش می‌یابد، در نتیجه خاک اسیدی می‌شود. به‌علاوه، وقتی گیاهان یون‌های آمونیوم را جذب می‌کنند (NH4+)، یون‌های هیدروژن را در محیط خاک آزاد می‌نمایند. در نتیجه، باید به‌کمک ترکیباتی چون کربنات کلسیم مؤثر (ECC) میزان اسیدیته اضافی خاک را از بین برد و خاک را به‌حالت خنثی نزدیک کرد.
۵. رشد سالم گیاهان به کیفیت وابسته است، نه کمیت.
همانگونه که بالا اشاره
